Saunaperikelen

Het was een studiedagje, een gewone woensdag ergens in het midden van de week. Overdag was ik bijna drie hoofdstukken van tegen de dertig bladzijden doorgeworsteld, uitkijkend naar dat uurtje sauna om zes uur en mijn verdiende chilltijd ’s avonds, mits ik de drie hoofdstukken af had. Tegen zessen raapte ik mijn spullen bij elkaar en was ik blij even van mijn studieboek verlost te zijn.

De sauna zit één verdieping lager in het complex en iedereen mag hem elke week een uurtje boeken. Hij is niet extreem warm, maar dat is met wat water wel op te lossen. Ik liep de trap af in mijn chillbroek, plastic tasje in de hand. Eén over zes. Van buiten zag ik door de ondoorzichtige ramen dat het licht al aan was. Ik vraag me nog steeds af of iemand echt vier dagen per week de sauna handmatig om vier uur aandoet en om tien uur er stiekem nog even inkruipt voordat hij uit moet of dat het automatisch gaat. Voor zover ik wist had er zich niemand voor mij ingeschreven vandaag, dus ik ging er maar vanuit dat iemand het had laten branden. Eenmaal binnen probeerde ik mijn sleutel in de deur van de kleedkamer, maar hij werkte niet. Mm, andersom dan maar. Dat ging nog minder.

Na wat gepruts hoorde ik ineens binnen iets. Er stond niemand ingeschreven om vijf uur op de lijst naast de deur, dus dat was raar. Ik verstond half iets van “then I go showering, put my clothes on and come out, okay?”, dus ik reageerde, nog verschrikt van het feit dat er iemand binnen was en er dus niks mis was met mijn sleutel, “okay!” Van binnen kan de deur namelijk gewoon vergrendeld worden. Toen hoorde ik vijf minuten niks, dus ik nam aan dat hij gewoon weer in de sauna was gaan zitten... Ik begon al gefrustreerd te worden, toen ik even later de douche en natte stappen op de vloer hoorde. Uiteindelijk ging de deur open, elf over zes.

Ik stak van wal met mijn inschrijving om zes uur en het feit dat hij überhaupt niet geboekt had. Hij begon een heel verhaal over dat hij geen tijd bij zich had in de sauna, dat hij gewoon rustig aan had gedaan vanaf vijf uur. Dat hij me eerder had gesproken, een paar weken terug dacht hij namelijk dat hij me kende, maar op het moment dat hij me riep, realiseerde hij dat ik iemand anders was. Ja dat wist ik nog wel, maar hallo, dit gaat van mijn saunatijd af! Om zeven uur stond weer iemand ingeboekt, dus als hij het niet erg vond, ging ik gauw genieten van de drie kwartier die ik slechts had. En bedankt he. Oh, he was really sorry about that.

Even later stapte ik de sauna in, waarvan de deur enorm beslagen was. Die kerel moet wel veel water gebruikt hebben, hoe heeft hij het dan ooit een uur in de sauna volgehouden? Dat bleek niet het geval, het putje liep gewoon niet goed leeg. Hoezeer ik had uitgekeken naar dit moment om lekker tot rust te komen, ik zat me nu alleen maar op te winden over dat die jongen zich totaal niet druk leek te maken over dat hij mijn tijd innam, laat staan over dat hij überhaupt geen plaats had geboekt. En het was ook niet bepaald warm, maar na een paar flinke scheppen water was de temperatuur naar mijn idee nog steeds niet genoeg gestegen. De sauna werd mijn stressbal waar ik mijn boosheid niet in kon wegdrukken.

Ik had ook helemaal geen zin meer in sauna. Na één keer een tijdje binnen te hebben gezeten, vond ik het wel mooi geweest en stapte onder de douche. Om kwart voor zeven liep ik aangekleed weer naar buiten. Nog drie kwartier aan de studie gezeten en ook het derde hoofdstuk was afgerond, dus het was eindelijk tijd voor de laatste afleveringen van Heel Holland Bakt. Gelukkig was de frustratie al gauw ver te zoeken, want wat was ik trots toen aan het eind van de avond mijn eerste breiproject zo goed als af was! Die warme sjaal kwam gelijk goed van pas met de huidige temperaturen van -10...